Τα καλύτερα παιδιά πάνε παντού...Ένα φρέσκο και δημιουργικό blog που δημιουργήθηκε το σχολικό έτος 2012-13. Σκοπός της δημιουργίας του είναι να μάθουμε παίζοντας και διασκεδάζοντας, εξάλλου η μάθηση είναι ένα διαρκές παιχνίδι. Θα ταξιδέψουμε παντού με κέφι και φαντασία... Καλό μας ταξίδι λοιπόν!
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
"Το θεώρημα του παπαγάλου" Μια συγκινητική ιστορία!!
Μια συγκινητική ιστορία ενός
αγάλματος σκύλου που υπάρχει κάπου στο Τόκιο, όπως την περιγράφει ο
Ντενί Γκετς στο μυθιστόρημά του "Το θεώρημα του παπαγάλου" "..
Όλα συνέβησαν προς το τέλος της δεκαετίας του '20. Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου είχε τη συνήθεια να πηγ
Όλα συνέβησαν προς το τέλος της δεκαετίας του '20. Ένας καθηγητής Πανεπιστημίου είχε τη συνήθεια να πηγ
αίνει
κάθε πρωί στο σταθμό της Σιμπίγια, συνοδευόμενος από το σκύλο του
Χατσίκο. Λίγο πριν την ώρα της επιστροφής του αφεντικού του, ο Χατσίκο
πήγαινε στο σταθμό και τον περίμενε. Στη συνέχεια επέστρεφαν μαζί στο
σπίτι. Αυτό γινόταν συνέχεια για χρόνια. Κάποιο βράδυ, ο καθηγητής δεν
επέστρεψε. Κάποιο αυτοκίνητο τον είχε χτυπήσει στη διάρκεια της ημέρας
και τον είχε σκοτώσει επιτόπου.
Κανείς δεν ειδοποίησε το σκύλο. "Έτσι, κάθε βράδυ, ο Χατσίκο επέστρεφε στο σταθμό του τραίνου για να περιμένει τον αφέντη του. Όταν κατέβαινε και ο τελευταίος επιβάτης από το τραίνο, ο Χατσίκο γύριζε στο σπίτι. Αυτό κράτησε επτά χρόνια. Το 1935 ο Χατσίκο πέθανε. Για να τιμήσουν την αφοσίωσή του οι κάτοικοι του Τόκιο έστησαν ένα άγαλμα στη μνήμη του. Είναι το πιο συνηθισμένο σημείο συνάντησης της γιαπωνέζικης πρωτεύουσας. Όταν δώσεις ραντεβού στο άγαλμα του Σκύλου, είσαι σίγουρος ότι θα σε περιμένουν όσο χρειαστεί."
Κανείς δεν ειδοποίησε το σκύλο. "Έτσι, κάθε βράδυ, ο Χατσίκο επέστρεφε στο σταθμό του τραίνου για να περιμένει τον αφέντη του. Όταν κατέβαινε και ο τελευταίος επιβάτης από το τραίνο, ο Χατσίκο γύριζε στο σπίτι. Αυτό κράτησε επτά χρόνια. Το 1935 ο Χατσίκο πέθανε. Για να τιμήσουν την αφοσίωσή του οι κάτοικοι του Τόκιο έστησαν ένα άγαλμα στη μνήμη του. Είναι το πιο συνηθισμένο σημείο συνάντησης της γιαπωνέζικης πρωτεύουσας. Όταν δώσεις ραντεβού στο άγαλμα του Σκύλου, είσαι σίγουρος ότι θα σε περιμένουν όσο χρειαστεί."
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012
Το έπος του 1940-1944 μέσα απο εικόνες.
Eλεφαντάκι...
Στίχοι:
Γιώργος
Χατζηπιερής
Μουσική:
Γιώργος
ΧατζηπιερήςΈχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
τρώει εφτά κασόνια, μακαρόνια
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Όταν ανεβαίνει στην τραμπάλα
με πετάει ψηλά, στον ουρανό
κι όποτε βουτάει στην πισίνα
φεύγει από μέσα το νερό !
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
πίνει εφτά κουβάδες, λεμονάδες
κι όλο κάνει τούμπες και γελά
Παίζουμε τ' απόγευμα στον κήπο
τρέξιμο και μπάλα και κρυφτό
κι ύστερα στο μπάνιο μου πετάει
με την προβοσκίδα το νερό
Έχω ένα μικράκι, ελεφαντάκι
τετρακόσια είκοσι κιλά
θέλει κόπο μα, θα βρω τον τρόπο
να το πάρω κάποτε αγκαλιά !!
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)