Τα καλύτερα παιδιά πάνε παντού...Ένα φρέσκο και δημιουργικό blog που δημιουργήθηκε το σχολικό έτος 2012-13. Σκοπός της δημιουργίας του είναι να μάθουμε παίζοντας και διασκεδάζοντας, εξάλλου η μάθηση είναι ένα διαρκές παιχνίδι. Θα ταξιδέψουμε παντού με κέφι και φαντασία... Καλό μας ταξίδι λοιπόν!
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014
Τρίτη 6 Μαΐου 2014
Γεια σου χαρά σου Βενετιά.
πήρα τους δρόμους του νοτιά και τραγουδώ στην κουπαστή σ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω γαλάζια εκκλησιά Τσιρίγο και Μονεμβασιά Γεια σου χαρά σου Βενετιά βγήκα σε θάλασσα πλατιά κι απ’ το κατάρτι το ψηλό τον άνεμο παρακαλώ Φύσα αεράκι φύσα με μη χαμηλώνεις ίσαμε να δω στην Κρήτη μια κορφή που έχω μανούλα κι αδελφή
Στίχοι:
Νίκος Γκάτσος
Μουσική:
Σταύρος Ξαρχάκος |
Παρασκευή 4 Απριλίου 2014
Σάββατο 15 Μαρτίου 2014
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Ο Χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει...(παραμύθι)
Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014
Η Ιστορία της Συγνώμης.
“Δύο φίλοι περπατούν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
“Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος με χαστούκισε”.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, χάραξε πάνω σε μια πέτρα: ” Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος μού έσωσε τη ζωή”.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε:
“Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;”
Ο άλλος φίλος απάντησε:
«Όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο,
όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα,
όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
Ας μάθουμε να γράφουμε τα τραύματά μας στην άμμο και να χαράζουμε τις χαρές μας στην πέτρα…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)