Χερσόνησος Καμτσάτκα: Ένα γαϊτανάκι απο φωτιά και πάγο!!

Μπλε πόδια κάτω από τη γη...που τα εντοπίσαμε; Ανατολικά της Ρωσίας, και πιο συγκεκριμένα στη χερσόνησο Καμτσάτκα, υπάρχει καλά κρυμμένο από τα ανθρώπινα βλέμματα ένα απίθανο σουρεαλιστικό τοπίο: Σπηλιές πάγου που σχηματίζονται κάτω από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες συνθήκες. Φωτιά και πάγος εμπλέκονται, ηφαίστεια και παγετώνες γίνονται ένα. «Δημιουργήθηκαν από ένα υπόγειο ρεύμα το οποίο πηγάζει από τις θερμές πηγές που συνδέονται με το ηφαίστειο Mutnovsky που βρίσκεται στην περιοχή. Αυτό το ρεύμα ρέει κάτω από πάγους στις πλαγιές του Mutnovsky.

Επειδή οι παγετώνες στα ηφαίστεια της Καμτσάτκα έχουν λιώσει τα τελευταία χρόνια, η οροφή των σπηλαίων είναι πλέον τόσο λεπτή που το φως του ήλιου διαπερνά τον πάγο, φωτίζοντας με εκπληκτικό τρόπο το εσωτερικό των παγωμένων σπηλαίων. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ολόκληρη η περιοχή μαστίζεται από δύσκολους χειμώνες και καλύπτεται από χιόνια από τον Οκτώβριο μέχρι τα τέλη Μαΐου. Ο φωτογράφος Denis Budko αναφέρει: «Αυτές οι παγωμένες σπηλιές, συνήθως είναι κρυμμένες κάτω από μεγάλο πάχος χιονιού ...», γι' αυτό άλλωστε οι εικόνες έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον...

Με περίπου 370.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα η Καμτσάτκα είναι η μεγαλύτερη χερσόνησος της Ανατολικής Ασίας. Εκτείνεται από την ανατολική Σιβηρία προς τα νότια, και τη συνέχιση τους προς την κατεύθυνση της Ιαπωνίας. Η κύρια πόλη της Καμτσάτκα, Petropavlovsky-Kamchatsky, βρίσκεται στην Avacha Bay, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια του κόσμου.
Στη χερσόνησο υπάρχουν 29 ενεργά ηφαίστεια (πάνω από 160 στο σύνολο) και πολλές geysers. Ετήσιος μέσος όρος είναι έξι ηφαιστειακές εκρήξεις.
Εκτός από την ηφαιστειακή δραστηριότητα της χερσονήσου είναι επίσης συχνά σεισμοί. Ένας τέτοιος σημειώθηκαν κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές στις 4 Νοέμβριου του 1952 με τον καταστροφικό μέγεθος των 9,0 ΡΙΧΤΕΡ. Από το τσουνάμι που επακολούθησε η πόλη Severo-Kurilsk καταστράφηκε ολοσχερώς.
Σήμερα, ζουν περίπου 380.000 άνθρωποι στην Καμτσάτκα. Η χερσόνησος είναι σχετικά αραιοκατοικημένη. Περίπου το 65% των κατοίκων ζουν στην μεγαλύτερη πόλη της Petropavlovsk-Kamchatsky, την πρωτεύουσα της περιφέρειας και το οικονομικό κέντρο της χερσονήσου Καμτσάτκα.
Η πλειοψηφία του πληθυσμού αποτελείται από τους Ρώσους. Μόνο περίπου 2,5% που ζουν εδώ είναι απόγονοι των αρχικών ιθαγενών και είναι μεταξύ των εθνοτικών ομάδων της Koryak και Itelmen Evens.
Η χερσόνησος Καμτσάτκα ανακαλύφθηκε από Κοζάκους κατά τις εισβολές τους στη ρωσική Άπω Ανατολή το 1697. Επειδή υπήρχαν εκεί ιδιαίτερα πολλά Zobel, που είναι περιζήτητα για την γούνα τους, η περιοχή προσαρτήθηκε στην Ρωσία λίγο αργότερα. Οι ντόπιοι που ζουν εκεί, η Koryak Itelmens, Evens, Chukchi και Aleuts (Unangan) υποβλήθηκαν αιματηρές καταπιέσεις και σχεδόν εξοντώθηκαν.
Ο Δανός Vitus Bering, που το στενό ανάμεσα στη Σιβηρία και την Αλάσκα φέρει το όνομά του, είχε διεξάγει σημαντικές αποστολές 1725-1730 και 1733-1743 στην Καμτσάτκα και βόρεια προς την Βερίγγεια Θάλασσα.

ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΊΔΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΤΣΆΤΚΑ

Σε αυτή την ακριτική και ερημική χερσόνησο, που ακόμα και σήμερα πολλές περιοχές της είναι ανεξερεύνητες, βρίσκονται 28 ενεργά ηφαίστεια. Αλλά δεν θα μας απασχολήσουν αυτά για την ώρα. Εμείς θα πάμε στο «Μαργαριτάρι» της Καμτσάτκα, σε μια από τις μεγαλύτερες γεωλογικές ανακαλύψεις του 20ου αιώνα.

Το 1941, η γεωλόγος Τατιάνα Ουστίνοβα, στην προσπάθειά της να εξηγήσει τις διαφορετικές θερμοκρασίες στο νερό ενός ποταμού της περιοχής, βρέθηκε μπροστά σε ένα απίστευτο θέαμα. Μόλις είχε ανακαλύψει την Πεδιάδα των Θερμοπιδάκων.

Σ’ αυτόν τον εκπληκτικό τόπο, όλο το χρόνο, σιντριβάνια κοχλάζουν και θερμοπίδακες εκτοξεύουν καυτό νερό και ατμούς με απίστευτη ορμή που μπορεί να φτάσει και τα 300 μέτρα.
Η θερμοκρασία του νερού που εκπέμπεται κατά διαστήματα φτάνει στους 95°C. Είναι το μοναδικό σημείο στην πλανήτη, που σε μια έκταση μόλις 7 τετραγωνικών χιλιομέτρων υπάρχουν όλα τα είδη των θερμικών πηγών.

Οι θερμοπίδακες είναι διαφορετικού μεγέθους, ενώ αναβλύζουν και αρκετοί πίδακες-νάνοι. Οι περισσότεροι έχουν ονόματα, όπως ο Μέγας, ο Μικρός, ο Γίγαντας, η Πύλη του Άδη (δικαιολογημένη ονομασία, καθώς απ’ τα βάθη του συγκεκριμένου πίδακα ακούγεται βρυχηθμός). Μάλιστα ο ονομαζόμενος Γκροτ (σπήλαιο), είναι από τους δέκα μεγαλύτερους στον κόσμο.

Το καλοκαίρι του 2007 μια φοβερή καταστροφή έπληξε την πεδιάδα. Ύστερα από μια σαρωτική κατολίσθηση οι θερμοπίδακες καλύφθηκαν από έναν χείμαρρο λάσπης, χιονιού, κορμών δέντρων και βράχων. Η φύση σίγασε… Ακόμα και θερμοπίδακες που δεν είχαν σκεπαστεί έπαψαν να είναι ενεργείς.

Η ίδια η φύση όμως δεν επέτρεψε να χαθεί το αριστούργημά της. Το 2012 και μετά από πέντε χρόνια σιωπής, ενεργοποιήθηκαν ξανά οι θερμοπίδακες. Το νερό αποδείχθηκε δυνατότερο, οι λεγόμενες «θερμάστρες» ενεργοποιήθηκαν και κοχλάζον νερό αναβλύζει πάλι στην επιφάνεια.
Το εξαιρετικό αυτό φυσικό πάρκο συμπεριλαμβάνεται στον Κατάλογο της Παγκόσμιας Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO και φυσικά στα Επτά Θαύματα της Ρωσίας.
Σήμερα λίγοι είναι οι τυχεροί που μπορούν να παρακολουθήσουν αυτό το φανταστικό θέαμα από κοντά και να ακούσουν την «ανάσα» της γης. Η κοιλάδα βρίσκεται υπό την προστασία του κράτους και οι επισκέψεις ελέγχονται.

Μόλις το 1991 επετράπη η πρόσβαση σε τουρίστες και οι επισκέπτες φτάνουν περίπου τους 3000 το χρόνο. Υπάρχουν δύο ελικοδρόμια στην περιοχή και ειδικά διαμορφωμένα μονοπάτια που οδηγούν στους θερμοπίδακες.
Στην κοιλάδα έχουν τοποθετηθεί κάμερες και χάρη στο διαδίκτυο το φαινόμενο έγινε προσιτό από όλο τον κόσμο πατώντας απλά ένα κλικ.

Αχιλλέας Περουλάκης-Μάμαλης
ΣΤ' τάξη